Artsen, specialisten en overig medisch personeel hechten nauwelijks meer waarde aan een euthanasieverklaring. Vaak hoor je dan van de behandelaar: “Tsja, er was wel een euthanasieverklaring maar die was al van lang geleden en ik kon niet meer met de patiënt overleggen of die er nu nog steeds zo over denkt, dus kan ik geen medewerking verlenen om het leven te beëindigen”.
Inderdaad mensen gaan misschien wel anders denken over de levensbeëindiging en de behandelaar komt in de problemen omdat niet meer is vast te stellen wat de persoon op dat moment wil.
Als je naast de verdeling van geld en goederen ook andere dingen wilt regelen zoals wat er moet gebeuren als je in coma raakt of dement wordt of je leven wordt lijden dan is het verstandig om een levenstestament op te laten maken.
In een levenstestament wijs je iemand aan die je administratieve zaken gaat beheren, stel je iemand aan die je medische begeleiding gaat verzorgen en eventueel benoem je ook nog iemand die je persoonlijke belangen gaat behartigen. Voor alle drie de zaken kan het dezelfde persoon zijn maar het kan ook best per onderdeel iemand anders zijn, zolang je je maar ‘senang’ voelt bij de keuzes die jij maakt.
In het levenstestament neem je ook wat voor jou “kwaliteit van leven” betekent en wat er moet worden gedaan als de “kwaliteit van leven” er niet meer is.
Dat leg je vast en de aangestelde persoon voor je medische begeleiding kan dan met de behandelaar de beslissing nemen of er is voldaan aan jouw wens om je leven te beëindigen.
Zorg wel dat het in grote kring duidelijk is dat je een levenstestament hebt; zorg er in ieder geval voor dat de personen die je op de diverse terreinen bijstaan op de hoogte zijn van hun aanstelling en heel belangrijk: vraag die personen ook of zij jouw wensen willen uitvoeren of dat zij dat te belastend vinden.